شعر :از ناشناس

شعر
از :شاعرناشناس
دوستت دارم ومیدانم که توئی دشمن جانم
ازچه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم
غمم اینست که چون ماه نوانگشت نمائی
ورنه غم نیست که درعشق تورسوای جهانم
دمبدم حلقۀ این دام شود تنگتر ومن
دست وپائی نزنم خود زکمندت نرهانم
سرپرشورمرانه شبی ای دوست بدامان
تا شوی فتنه ساز دلم وسوزنهانم
سازبشکسته ام وطائرپربسته نگارا
عجبی نیست که اینگونه غم افزایت فغانم
سروبودم سرزلف توپیچید سرم را
یادباد آنهمه آزادگی وتاب وتوانم
آن لئیم است که چیزی دهدوبازستاند
جان اگرنیزستانی زمن این دل نستانم
گرببینی توهم آن چهره بروزم بنشینی
نیم شب مست چوبرتخت خیالت بنشانم