۱۳۸۷ مرداد ۲۹, سه‌شنبه

از:نویسنده ناشناس

ای آرزوی من
هرشب که آسمان خیالم ،دراین دیار
باچلچراغ یادتو،چون روزمیشود،
هرشب که بادمست،ازآنسوی کوهها
بوی ترا بکلبه ی من میپراکند
سنگین ترازهمیشه ،
غم دوری ترااحساس میکنم.
Posted by حشمت الله حکیمی
Labels:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)