شعر : از نظا می گنجوی

مناظره خسرو و فرهاد
نظامی گنجوی
نخستين بار گفتش كز كجائي بگفت از دار ملك آشنائي

بگفت آنجا به صنعت در چه كوشند بگفت انده خرند و جان فروشند
بگفتا جان فروشي در ادب نيست بگفت از عشقبازان اين عجب نيست
بگفت از دل شدي عاشق بدين سان؟ بگفت از دل تو مي‌گوئي من از جان
بگفتا عشق شيرين بر تو چونست بگفت از جان شيرينم فزونست
بگفتا هر شبش بيني چو مهتاب بگفت آري چو خواب آيد كجا خواب
بگفتا دل ز مهرش كي كني پاك بگفت آنگه كه باشم خفته در خاك
بگفتا گر خرامي در سرايش بگفت اندازم اين سر زير پايش
بگفتا گر كند چشم تو را ريش بگفت اين چشم ديگر دارمش پيش
بگفتا گر كسيش آرد فرا چنگ بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ
بگفتا گر نيابي سوي او راه بگفت از دور شايد ديد در ماه
بگفتا دوري از مه نيست در خور بگفت آشفته از مه دور بهتر
بگفتا گر بخواهد هر چه داري بگفت اين از خدا خواهم به زاري
بگفتا گر به سر يابيش خوشنود بگفت از گردن اين وام افكنم زود
بگفتا دوستيش از طبع بگرار بگفت از دوستان نايد چنين كار
بگفت آسوده شو كه اين كار خامست بگفت آسودگي بر من حرام است
بگفتا رو صبوري كن درين درد بگفت از جان صبوري چون توان كرد
بگفت از صبر كردن كس خجل نيست بگفت اين دل تواند كرد دل نيست
بگفت از عشق كارت سخت زار است بگفت از عاشقي خوشتر چكار است
بگفتا جان مده بس دل كه با اوست بگفتا دشمنند اين هر دو بي دوست