شعراز:دهر

شعر
از:دهر
بامرگ ماه روشنی ازآفتاب رفت
چشم وچراغ عالم هستی به خواب رفت
الهام مُردوکاخ بلندخیال رفت
نورازحیات گم شدوشورازشراب رفت
این تابناک تاج خدایان عشق بود
درتندبادحادثه همچون حباب رفت
این قوی نازپروردریای شعربود
درموج خیزعالم به اعماق رفت
این که چون منیژه لب چاه می نشست
گریان به تازیانۀ افراسیاب رفت
بگذارشعردهرسرآیدکه عمرما
چون آفتاب آمدوچون ماهتاب رفت